( خلوت با عشق واقعی)

شعر4 ( خلوت با عشق واقعی)

خداوندا در این عصر رو دراین دنیای حاضر***سپاست گویم ای والای ناظر

همیشه رحمتت را هدیه دادی***شوم شاکربرای حکمتت چون آفریدی

ولی افسوس که این بنده حقیر است***همیشه در کمینه،بد یقین است

هنوز هم رب من بی انتها هی***دلم غافل شد از تو ،هنوز هم بار الهی

به خلوت باید این درس ها را جستجو کرد***نیاز ره به عشقت را گقتگو کرد

تویی الله ،منم بنده ،حقیرم*******سپاست گویم تا دم بمیرم