اعمال ما

«اعمال ما مهم هستند. نتایج را به نیروی برتر خود میسپاریم.»

ضربالمثلی قدیمی وجود دارد که گاهی اوقات در جلسات خود میشنویم: «اگر میخواهید خداوند خندهاش بگیرد، برنامهریزی کنید.» وقتی این را میشنویم، معمولاً ما هم میخندیم، اما خنده ما توأم با نگرانی است. اگر همه برنامههای به دقت طرحریزیشده ما با شکست مواجه شود، متعجب میشویم. اگر برای رویدادی بزرگ نظیر جشن عروسی، بازگشت به مدرسه یا شاید تغییر شغل برنامهریزی میکنیم، متحیریم از اینکه آیا برنامههای ما مانند برنامههای نیروی برتر است یا خیر. میتوانیم بر سر این مسئله خود را دچار چنان نگرانی جنونآمیزی کنیم که اصلاً از انجام هر گونه برنامهریزی خودداری کنیم.